Jak wynika z Postanowienia Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 21 stycznia 2022 r. I CSK 912/22, sprawca pomówienia w Internecie ponosi odpowiedzialność zarówno karną i cywilną, a skazanie prawomocnym wyrokiem sądu karnego za pomówienie wiąże sąd cywilny orzekający w sprawie o ochronę dóbr osobistych.
Powyższe orzeczenie Sądu Najwyższego zapadło na kanwie sprawy o zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych. Pozwana została uprzednio prawomocnie skazana w wyniku uznania jej za winną tego, że za pomocą środków masowego komunikowania pomawiała powódkę o postępowanie i właściwości, które mogły ją poniżyć w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu lekarza o specjalizacji ginekolog – położnik (art. 212 § 1 w zw. z art. 212 § 2 w zw. z art. 12 Kodeksu Karnego). Treść komentarzy publikowanych przez pozwaną zarówno w okresie objętym wyrokami karnymi, jak i poza tym zakresem, była co do zasady tożsama i koncentrowała się na dwóch głównych zarzutach pozwanej wobec powódki: że powódka wykonywała badania ultrasonograficzne przy użyciu metody Dopplera pulsacyjnego bez wymaganych uprawnień i certyfikatów oraz że spowodowała śmierć zarodka pozwanej. Skarżąca nie przedstawiła przekonującej argumentacji kwestionującej oceny Sądów orzekających, że działania pozwanej ze względu na formę, częstotliwość oraz intensywność wykraczały poza ramy dozwolonej i rzeczowej krytyki i jako takie godziły w dobra osobiste powódki. Miały one charakter bezprawny oraz stanowiły przejaw szykany, ponieważ nie zostały podjęte w celu ochrony uzasadnionego interesu społecznego, lecz w celu zdyskredytowania powódki jako lekarza. Powyższe zasługuje na ochronę w świetle art. 23 w zw. z art. 24 Kodeksu Cywilnego.
