Po śmierci posiadacza rachunku na banku ciąży obowiązek udzielenia każdemu ze spadkobierców informacji dotyczących dyspozycji dokonanych na tym rachunku i wobec takich osób bank nie może zasłaniać się tajemnica bankową. Nie mają oni jednak prawa do wszystkich danych dotyczących operacji i dyspozycji, ale tylko do takich, jakie uzyskałby sam posiadacz zgodnie z umową rachunku bankowego. Takie roszczenie wchodzi w skład spadku.
Prawidłowa wykładnia art. 59a Prawa Bankowego nakazuje przyjąć, że umowa rachunku bankowego rzeczywiście rozwiązuje się z chwilą śmierci posiadacza, lecz należy uznać że w drodze fikcji prawnej utrzymuje się w całości stosunek prawny przez nią wykreowany, czyli stan jak przed śmiercią posiadacza rachunku. Jeśli na rachunku bankowym stan środków pieniężnych przekracza kwotę minimalną określoną w umowie z bankiem – uważa się umowę za wiążącą do chwili wypłaty przez bank środków pieniężnych osobie posiadającej do nich tytuł prawny czyli spadkobiercy.
Powyższe jednocześnie implikuje interes prawny w uzyskaniu konkretnych informacji, co do których bank nie może zasłaniać się tajemnicą bankową. Spadkobierca bowiem wchodzi w sytuację umowną zmarłego posiadacza rachunku i ma prawo do tych samych informacji, do których prawo miał zmarły. Kwestia uzyskiwania informacji związanych z rachunkiem bankowym, na którym są środki pieniężne, zawsze wiąże się ściśle i bezpośrednio z interesem ekonomicznym i prawa z tym związane wchodzą do spadku jako prawa o charakterze majątkowym.